Wat heeft dit plaatje met mijn nieuwe jeugdboek te maken?

Lees een fragment uit ‘Het mysterie van het burgemeestershuis.’

Het meisje in de bedstee rilt. Ondanks de rillingen stijgt haar temperatuur. Haar haren liggen als natte slierten op het geïmproviseerde kussen die ze niet als zodanig herkent. Ze ligt in een bedompte afgesloten houten bak, waarin een gevulde strozak ligt. Het stro prikt in haar tengere lijf. Ze voelt de bulten onder haar oksels en in haar liezen steken. Ze schreeuwt het uit. Niemand hoort haar. Ze hebben haar alleen gelaten, alleen met de pijn.