Nova klimt boven op de huishoudtrap en duwt haar vingers achter de achterwand van de kast. Langzaam geeft de achterwand mee en piept er een stuk papier tussen de spleet uit. Voorzichtig pakt Nova het puntje van het papier vast en trekt er voorzichtig aan. Even later heeft ze een vergeeld stukje papier in handen waarop een tekst staat. Nieuwsgierig begint ze hardop voor te lezen.

Deze wol is oneindig. Zet wat stek n op je pen en begin te breien. De pennen zullen het zelf afma en tot at je een sjaal hebt. Met deze s aal om je nek kan je reize  in de kast maken. Pas op dat je de sjaa  omhoudt, anders kan je niet teru . Insteken, draad oms aan, doorhalen, af lat   gaan.

Er zijn wat letters weggevallen, maar toch kan ze nog wel lezen wat er gestaan heeft. Het briefje moet wel heel oud zijn, denkt Nova.‘Wow.’ Sven graait naar de breipennen waar Nova al wat steken opgezet heeft.
‘Geef hier.’ Gehaast trekt Nova de pennen weer uit haar broertjes handen. Insteken, draad omslaan, doorhalen, af laten gaan. Het versje neuriet in haar hoofd. Ze gaat op haar bed zitten en klemt de pennen onder haar armen zoals ze het van de handwerk-juf geleerd heeft. Dan steekt ze een breinaald in de eerste lus en slaat de draad erom heen. Met het puntje van de tong tussen haar lippen haalt ze de draad met de pen door de lus en laat de steek op de andere breinaald glijden. Dan gaat alles ineens heel snel. De ene pen steekt als vanzelf weer de punt door de volgende steek en de draad draait om de steek heen waarna hij doorgehaald wordt door de andere pen. Dan is de volgende steek aan de beurt. Het gaat steeds sneller, de pennen worden warm en van schrik laat Nova het breiwerk uit haar handen vallen. Verbijsterd kijkt ze toe hoe de naalden als vanzelf de ene toer na de andere breien. Tik … tikketik … ‘Dat is wat ik hoorde,’ roept Nova uit. ‘De breipennen.’ De pennen stoppen als vanzelf en met open mond staren de kinderen naar de lange sjaal die op het bed ligt.
‘Wow …’, is alles wat Sven weet uit te brengen. Daarna valt haar anders praatgrage broertje een hele tijd stil. De wol is op en Sven knoopt de sjaal om zijn nek. ‘Kijk eens of het nog eens lukt?’
Nova zet met de andere bol ook dertig steken op en begint weer te breien. De pennen nemen het weer als vanzelf over en niet veel later, ligt er nog een sjaal op bed. Ook Nova doet hem om haar nek.
‘Zullen we in de kast gaan staan?’ roept Sven. Het volgende moment voegt hij de daad bij het woord. Nova volgt hem snel en gaat naast hem staan.
‘En nu?’ Sven kijkt haar verwachtingsvol aan.
‘Moeten we niet eerst naar mama?’ vraagt Nova ongerust. ‘Wat als het niet goed gaat?’ Op dat moment begint alles om haar heen te draaien.